Σάββατο 21 Απριλίου 2012

ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ


Γεννήθηκε το 1897 στους Άνω Ασίτες της επαρχίας Μελεβιζίου του Ηρακλείου και  όλη του την ζωή την πέρασε πολεμώντας: Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική Εκστρατεία, μάχη της Κρήτης το 1941 και κατόπιν στην αντίσταση….ΚΡΗΤΗ: 12 Σεπτεμβρίου 1943: Ανταρτικές ομάδες υπό τον Καπετάν Μπαντουβά δίνουν μάχη με γερμανικές δυνάμεις στην περιοχή Σύμης, της επαρχίας Βιάννου της Κρήτης, που λήγει με νίκη των Ελλήνων. Οι απώλειες των Γερμανών είναι 83 νεκροί και 13 αιχμάλωτοι, ενώ των ανταρτών, 2 τραυματίες.
Το όνομα « Μπαντουβάς» ή «Μπαντούβα», όπως οι Γερμανοί με δέος το πρόφεραν , είχε γίνει θρύλος κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής στην Κρήτη. Το αντάρτικο των Μπαντουβάδων κυριολεκτικά προκαλούσε τον τρόμο στους κατακτητές ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε εστία προστασίας και ελπίδας για τους υπόδουλους συμπατριώτες μας.
Και είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η πολυμελής πατριαρχική οικογένεια των Μπαντουβάδων πρωτοστάτησε αλλά και πρωταγωνίστησε τόσο κατά τη Μάχη της Κρήτης το Μάιο του 1941 όσο και, στη συνέχεια, κατά την περίοδο της Κατοχής. Στη μάχη κατά των αλεξιπτωτιστών έλαβαν μέρος όσα από τα μέλη της δεν ήταν αποκλεισμένα στην Ηπειρωτική Ελλάδα επιστρέφοντας από το μέτωπο, ενώ με ιδιαίτερη διάκριση και ηγετικές δραστηριότητες συμμετείχαν ο Καπετάν Μανώλης Μπαντουβάς που με την Ομάδα του πολέμησε στην πόλη του Ηρακλείου και στις νότιες και νοτιοανατολικές συνοικίες της….Μετά την κατάληψη του Ηρακλείου, συγκροτήθηκε με Αρχηγό τον Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά από Αγωνιστές της Μάχης της Κρήτης το πρώτο ένοπλο τμήμα ανταρτών, ορκίσθηκε στις 2 Ιουνίου 1941 στο Σπήλιο του Χαμαμουτζή στον άγιο Σύλλα Τεμένους και ξεκίνησε τις οργανωτικές κατ` αρχήν δραστηριότητες και τη δημιουργία σε κάθε χωριό αντιστασιακών πυρήνων που σιγά-σιγά επεκτάθηκαν σε όλη την ύπαιθρο χώρα αλλά και στις πόλεις. (εφ. Πατρίς)
ΠΗΓΗ. http://irakliogrypas.blogspot.com

Σάββατο 14 Απριλίου 2012

ΛΥΜΠΡΙΤΗΣ Ιωάννης


ΙΩΑΝΝΗΣ  Φ.  ΛΥΜΠΡΙΤΗΣ (1834–1897)
Καταγόταν από την ιστορική οικογένεια Λυμπρίτη του Αγίου Θωμά Μονοφατσίου. Είχε γεννηθεί στη νήσο Ίο, όπου είχε καταφύγει ο πατέρας του ως πρόσφυγας μετά την ατυχή κατάληξη της Επανάστασης του `21 στην Κρήτη και τον αποκλεισμό της από τα όρια της ελεύθερης νέας Ελλάδας με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου. Έτυχε επιμελούς αγωγής και παιδείας "ουχί της τυχούσης". Σπούδασε Ιατρική στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Βιέννης, Μονάχου, Παρισίων και Βερολίνου. Διακεκριμένος γιατρός των Αθηνών, είχε πλούσια κοινωνική και πατριωτική δράση ως μέλος της "Κεντρικής υπέρ των Κρητών Επιτροπής", στις επαναστάσεις του 1878 και 1897. Ακραιφνής πατριώτης και έξοχος ιατρός είχε επί  πολλά έτη γίνει στήριγμα και ελπίδα των Κρητών προσφύγων.

Σε συνεργασία με έξοχους πατριώτες, όπως τους Α.Φ. Παπαδάκη, Μάρκο Ρενιέρη, Α.Ε. Παπαδάκη, Α. Λαδά κ.λ.π. είχε την τεράστια ευθύνη της υλικής και διπλωματικής στήριξης του Κρητικού αγώνα. Για το Ηράκλειο αποτελεί γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, η δωρεά της πλούσια βιβλιοθήκης του στη Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη
ΠΗΓΗ. http://www.panona.bravehost.com

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

ΚΡΙΑΡΗΣ Κωνσταντίνος


Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1797 στο χωριό Κουστογέρακο της επαρχίας Σελίνου Κρήτης. Η καταγωγή του ήταν από την οικογένεια των «Μπενήδων». Ο πατέρας του, που παλιά τον αποκαλούσαν «Μπενή» μετονομάστηκε σε «Κριάρης» το 1769 επί Δασκαλογιάννη, λόγω του χειμαρρώδους χαρακτήρα του.
Ο Κωνσταντίνος μέχρι το 1821 ήταν τσοπάνος στον πλούσιο πατέρα του. Με την έναρξη της επανάστασης, αυτός και τα πέντε αδέλφια του άρπαξαν τα όπλα και τάχτηκαν υπό την σημαία του πατέρα τους. Μετά την μάχη της «Μονής» ο Κωνσταντίνος ανέλαβε «Καπετάνιος του Κουτσογεράκου», διότι ο πατέρας του ήταν πλέον πολύ προχωρημένης ηλικίας. Έκτοτε ακολούθησε παντού τον ήρωα Κουμή ως οπλαρχηγός και πρωτοπαλίκαρο αυτού.
Ο Κριάρης πρωταγωνίστησε και πάλι το 1841 όταν η Κρήτη ξαναπήρε τα όπλα. Συνενοούμενος με τον αρχηγό Χαιρέτη και με τους άλλους οπλαρχηγούς από το Ναύπλιο πρώτος ύψωσε την σημαία της επανάστασης. Μαζί με τους άλλους αρχηγούς Χαιρέτη, Κουμή, Χάλη και Νιότη πολέμησε μαζί με τους Σελινιώτες ως Αρχηγός πλέον Σελίνου.
Ακολούθησε πολυτάραχη μα και ένδοξη πολεμική ζωή και ξαναεμφανίστηκε το 1878 και πάλι ως εκλεγμένος αρχηγός των Σελινιωτών στην επανάσταση της Κρήτης.
Επέστρεψε στην Αθήνα, όπου και απεβίωσε.
ΠΗΓΗ. http://el.wikipedia.org/
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...